Αποσπάσματα, διάλογοι που δεν ολοκληρώθηκαν, τίτλοι έργων, φευγαλέες σκέψεις… ένα μολύβι, ένα κομμάτι χαρτί. Αυτός είναι ο ανδαλουσιανός δραματουργός. Χαρακτήρες… άνθρωποι που ζωντάνεψαν ξαφνικά στη δύνη της φαντασίας του, εκείνος τους κατέγραφε… μονόλογοι, διάλογοι, λέξεις, εκφράσεις, μικρές ανάσες σαν το φύσημα του μεσημεριανού αέρα που σαρώνει την Ανδαλουσία… άνθρωποι που η παρουσία τους στιγμάτισαν το βλέμμα του. Και λέξεις που ορίζουν σκέψεις… ιδέες που αφήνονται ελεύθερες να απλωθούν στο λευκό χαρτί. Που ενσαρκώθηκαν σ’ έναν άλλο χρόνο, σ’ έναν άλλο τόπο, το παιχνίδι του χώρου και του χρόνου… της ασυμφωνίας στην οργανωμένη σκέψη του ποιητή-δραματουργού. Προσωπικότητες που σχηματίζονται αχνά στα μικρά αποκόμματα του λευκού χαρτιού που έβρισκε απ’ εδώ και απ’ εκεί. Η καταγραφή, ιερή διαδικασία απογραφής σκέψεων, χαρακτηριστικών και ιδιοτήτων. Η συντονισμένη καταγραφή ονομάτων, ηλικιών, κοινωνικών καταστάσεων, η ανύπαντρη η παντρεμένη, η χαμένη αθωότητα, η αθωότητα που δεν χάθηκε, ο έρωτας που δεν εκπληρώθηκε, ο θάνατος, η «άλλη» αλήθεια, κάπου εδώ, κάπου εκεί, η σκιά του φεγγαριού και ο καλπασμός των αλόγων, οι ήχοι των αθόρυβων σαλιγκαριών, η αλήθεια του τσιγγάνου, η σιωπή των μοναχών, οι διάλογοι των φίλων, των αγνώστων, οι παιδικές απορίες… η πορεία ενός δραματουργού που προσπάθησε να αποτυπώσει μικρές θεατρικές ανάσες μέχρι να πάρει, τη βαθειά αναπνοή και να μας καθηλώσει με τα μεγάλα θεατρικά έργα.